Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ "ΑΥΝΑΝΙΣΤΗ"

Οι απογευματινές σκιές δημιουργούσαν τώρα παράξενα σχήματα στις πλάκες της βεράντας.
Το δυνατό φως του μεσημεριού είχε γλυκάνει σε ροζ-μοβ αποχρώσεις και μια ζωογόνος αύρα ερχόταν από τη θάλασσα.
Είχε φτάσει οπωσδήποτε η ώρά για το δεύτερο ποτό μου. Το άγρυπνο μάτι της αθόρυβης και διακριτικής Φιλιππινέζας το είχε ήδη προσέξει. Αδειασα την τελευταία μου γουλιά κι εκείνη ακούμπησε αμέσως ένα δεύτε¬ρο ποτήρι δίπλα μου. Ακριβώς όπως το ήθελα, με δύο παγάκια... Απομακρύνθηκε αθόρυβα, όπως είχε έρθει. Παρατήρησα αφηρημένα τα ξυπόλυτα πόδια που πατούσαν γερά σης ζεστές πλάκες, το ελαφρό λίκνισμα των μελαψών χορών.
ΤΙ μου θύμιζε αυτό;
Τη Βασούλα... Η Βασούλα ήταν η διάδοχος της Πίτσας, που μας εγκατέλειψε για να παντρευτεί και να γίνει νοικοκυρά. Την Βάσω, την έστειλε στην μάνα μου μια θεία της από την Πελοπόννησο. Όταν ήρθε στο σπίτι μας, ήταν σχεδόν 18 χρονών, στην ηλικία μου δηλαδή, και αγάμητη.
Ηταν κοντή και γεμάτη, με σφιχτοδεμένα μπούτια και στρογγυλό σφιχτό στήθος. Αυτό όμως, που με τρέλλαινε από την πρώτη στιγμή, ήταν το ύφος της. Ενα ύφος, αλλοπαρμένο, σαν να μην είχε συναίσθηση της δύναμης που απέ¬πνεε το εντελώς θηλυκό της κορμί, ένο ύφος πλήρους αποστασιοποίησης και αθωότητος σ' ένα σώμα που παλλόταν από ερωτισμό.
Εγώ, στα 18 μου, ένας ήδη μικρός διανοούμενος μελλοντικός επιστήμων, αλλά και αγόρι με καταπιεσμένες ορμές και πλήθος ερωτικών φαντασιώσεων, αντικατέ¬στησα στο λεπτό τη Πίτσα με τη Βασούλα στα όνειρα μου.
Με την εξής διαφορά: η Πίτσα ήταν μεγαλύτερη, γνώστης της ηδονής και της ερωτικής πράξης και είχε παίξει το ρόλο της οδηγήτριας και της δασκάλας στην μύηση μου στο ερωτικό παιχνίδι.
Ενώ εδώ, βρισκόμουν, άθελα μου μπροστά σ' έναν αντίθετο ρόλο, του διακορευτή. Επρεπε οπωσδήποτε να ξυπνήσω τον αποχαυνωμένο ερωτικό κόσμο της Βασούλας και το γεγονός πως με αποκαλούσε "κύριο" επειδή την περνούσα μερικούς μήνες μου έδινε κουράγιο.
Οι "εκστρατείες" μου διαδραματίζονταν μόνο τα απογεύματα, που έλειπαν οι γονείς μου από το σπίτι, με προτροπές και πονηρά υπονοούμενα που έκαναν τη Βάσω να κοκ¬κινίζει κι εμένα να καβλώνω χωρίς, όμως, συνέχεια. Επρεπε να κάνω κάτι πιο δραστικό. Ετσι μου ήρθε η φαεινή ιδεά να την πάω σινεμά, σε τσόντα.
Η καημένη η βασούλα, είναι ζήτημα αν είχε ξαναπάει ποτέ της σε κινηματογράφο. Ότι ήξερε από την Εβδομη Τέχνη, ήταν "Ο άγνωστος πόλεμος" στην τότε μαυρόασπρη τηλεόραση.
Εβαλε τα καλά της, μια θεόστενη κόκκινη φούστα, άσπρα λουστρίνια με τακούνι και μια λουλουδάτη μπλούζα με πολλά κουμπάκια και ετοιμάστηκε περήφανη για την έξοδο.
Μια που δεν ήξερε κανέναν στην Αθήνα, η μαμά είχε επιτρέψει να τη συνοδεύσω μια φορά στο σινεμά "την καημένη"...
Φτάσαμε στην Ομόνοια με ταξί.
Ενιωθα μια περίεργη έξαψη, δεν ήξερα που θα κατέληγε το Κυριακάτικο απόγευμα...
Τους ήξερα καλά τους κινηματογράφους της περιοχής.
Με τους συμμαθητές μου είχαμε τραβήξει αρκετές μαλακίες στα φιλόξενα σκοτάδια τους...
Διάλεξα μια ταινία, όχι ιδιαίτερα "σκληρή", για να μη τρομάξει η Βασούλα και φύγει τρέ¬χοντας από το σινεμά, από το σπίτι μας και γενικά απ' την Αθήνα.
Στην είσοδο, της ψιθύρισα ότι πρόκειται για μια ρομαντική ερωτική ιστορία... αφήνοντας την φράση μου στη μέση.
Ηταν πολύ νωρίς και η αίθουσα ήταν, ευτυχώς, σχεδόν άδεια. Τρεις με τέσσερις άντρες κάθονταν σκόρπια σε διάφορα σημεία, αφήνοντας μας την πολυτέλεια να έχουμε μια ολόκληρη σειρά, καθώς και την μπρος και την πίσω στη διάθεση μας. Κάθισα στη θέση μου αναστατωμένος.
Η Βάσω κάρφωσε τα μάτια της στην οθόνη κι εγώ πάνω της.
Πέρασαν κάπου 10 λεπτά 'εισαγωγή', όπου'αυτός προσπαθούσε να ψήσει "αυτήν', που ήταν παντρεμένη και απογοητευμένη για ν' αρχίσει επιτέλους να προβάλλεται στην οθόνη η πρώτη ερωτική πράξη της ταινίας.
Στη θέα των παθητικών φιλιών, η Βάσω χαμογέλασε ντροπαλά και βάζω στοίχημα πως κοκκίνισε.
Στο αργό ξεκούμπωμα της μπλούζας στην οθόνη, ανακάθισε λίγο ταραγμένη.
Όταν το στήθος της πρωταγωνίστριας γέμισε το πανί, το χέρι μου χούφτωσε απαιτητικά το στήθος της Βασούλας, ενώ με το στόμα μου στ' αυτί της έπνιγα αδέξια τις διαμαρτυρίες της.
Κάτσε ήσυχη, γιατί θα σε μαρτυρήσω στη μανά σου... Κάτσε και θα δεις τι ωραία που θα 'ναι... Δεν θα πάθεις τίποτα... Κάτσε να δεις...Μιλούσα βραχνά και ασθμαίνοντας, ενώ έτριβα τη ρώγα της, καβλωμένος.
Με βιαστικές κινήσεις, ξεκούμπωσα όλα τα κουμπιά και το πλούσιο στήθος της βρέθηκε στα χέρια μου.
Η Βασούλα με όλα αυτά τα αναπάντεχα δεν ήξερε πώς να αντιδράσει.
Το μυαλό της, αργόστροφο από φυσικού του είχε τελείως μπλοκάρει.
Ευτυχώς, όμως. το υγιές νεανικό της κορμί αντέδρασε - κάβλωσε.
Ενιωσα τις ρώγες τις να πετάγονται σκληρές, το κορμί της ερεθισμένο να κινείται ανήσυχο στο κάθισμα, ενώ μικροί φοβισμένοι αναστεναγμοί ξέφευγαν απ' το στόμα της.
Όλα αυτά με είχαν καβλώσει κι εμένα ως το σημείο της τρέλας.
Με το ένα χέρι ξεκού¬μπωσα το παντελόνι μου και τον έβγαλα έξω, ενώ το δεξί μου χέρι χωνόταν βιαστικά κάτω απ' τη στενή κόκκινη φούστα της Βάσως.
Εκείνη, με τα βυζιά έξω και το υγρό στόμα μισάνοιχτο, είχε παραδοθεί στη... <<μοίρα>>της, με τα μάτια πάντα καρφωμένα στην οθόνη.
Το χέρι μου διέτρεξε γρήγορα τα ζεστά της μπούτια και χώθηκε στο βάθος τους....
Παραμέρισα το εσώρουχο και επιτέλους, άγγιξα το καυτό της μουνάκι...
Μόλις τα δάχτυλα μου χώθηκαν στην υγρή, μαλακή σάρκα που έσταζε απ' την κάβλα, ένιωσα τα πόδια μου να λύνονται και μ' ένα βίαιο τρά¬νταγμα έχυσα στο χέρι μου...
Η Βάσω αμφιβάλλω αν πήρε είδηση τι συνέβη γιατί αρνιόταν να γυρίσει το κεφάλι της προς το μέρος μου.
Εγώ, όμως, παρόλο που μόλις είχα χύσει, δεν μπορούσα να τραβήξω το χέρι μου απ' το βάζο με το μέλι...
Και ήταν όντως το μουνάκι της γλυκό σαν μέλι....
Γεμάτο με καυτά, μυρωδάτα υγρά που ανάβλυζαν από μέσα της σαν από κάποια μυστική πηγή, την οποία έπρεπε απαραιτήτως να εξερευνήσω...
Εκείνη είχε αφεθεί στα χάδια μου, αποχαυνωμένη.
Η κάβλα μου επανήλθε αμείωτη.
Εν τω μετα¬ξύ, στην οθόνη διαδραματιζόταν σημεία και τέρατα.
Ο τύπος είχε τελικά ψήσει την παντρεμένη και την ώρα που τη γαμούσε, μπήκε στο χορό και ο άντρας της ο οποίος χωρίς να ενοχληθεί καθόλου, της τον έδωσε για μια θεαματική πίπα.
Σκέφτηκα πως η μόρφωση της Βάσως προχωρούσε πολύ γρήγορα και ήταν καιρός να ασχοληθεί με κάτι πιο ρεαλιστικό.
Ετσι άρπαξα το αριστερό της χέρι που ήταν ακουμπισμένο στην καρέκλα άπραγο, και το ακούμπησα στον καβλωμένο μου πούτσο.
Η Βασούλα τινάχτηκε σαν να τη χτύπησε ρεύμα.
Έσκυψα στ' αυτιά της με φωνή που μόλις ακουγόταν.
Ελα, δεν είναι κακό... Κάνε μου ότι σου κάνω....
Έτσι... Σφίξετο χέρι σου... Κούνα το τώρα πάνω-κάτω... έτσι... Είδες τι ωραία που είναι:
Μπορώ να πω πως ήταν πολύ καλή μαθήτρια.
Ισως της έδιναν ρυθμό οι δονήσεις του ίδιου της του κορμιού, που αναταραζόταν από απανωτά κύματα ηδονής, καθώς τα δάχτυλα μου χάιδευαν απαλά το μουσκεμέ¬νο της μουνάκι.
Ξαφνικά, την ένιωσα να σφίγγεται. Το χέρι της σταμάτησε την κίνηση του κι ένας πνιχτός αναστεναγμός της ξέφυγε. Αυτόματα ακινητοποιήθηκα, προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται. Ενιωσα τους σπασμούς του οργασμού της στο χέρι μου δυνατούς σαν έκρηξη ηφαιστείου.
Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πώς μπορεί να είναι ο γυναικείος οργα¬σμός...
Δεν ήξερα εκείνη τη στιγμή ακριβώς τι γινόταν, αισθανόμουν μόνο, όπως και πριν να λιποθυμώ από κάβλα και αρπάζοντας το χέρι της Βάσως που κρατούσε τον πούτσο μου το κούνησα βίαια πάνω-κάτω δυο φορές, πλημμυρίζοντας τώρα τα χεριά και των δυό μας με τα υγρά μου. Σκουπίστηκα με τη φανέλα μου, μια που δεν υπήρχε τίποτα πιο πρό¬χειρο.
Η Βάσω δίπλα μου, προσπαθούσε να ξαναβρεί την ψυχραμία της. Τώρα που όλα είχαν τελειώσει, έπρεπε να βρω έναν τρόπο, να την επαναφέρω στην... κανονική τάξη των πραγμάτων.
Πήγαμε μια βόλτα στο Ζάππειο. Εκεί, αδέξια αλλά πειστικά, της εξήγησα ότι δεν κάναμε τίποτα κακό, υπονοώντας ότι μπορούμε να το ξανακάνουμε...
Δεν ξέρω τελικά, αν πείστηκε ή αν φοβήθηκε μήπως ο... 'κύριος' θα τη μαρτυρήσει. Γεγονός είναι πώς όποτε οι γονείς μου έλειπαν από το σπίτι, εγώ στρίμωχνα τη Βασούλα πότε στο πλυσταριό, πότε στο δωμάτιο, πότε στο δωμάτιο υπηρεσίας, χωρίς καμία διαμαρτυρία από μέρους της, εκτός απ' την παράκληση να μην πειραχτεί η.... παρθενιά της, πράγμα που σεβάστηκα απολύτως.
Περάσα αξέχαστα παράνομα απογεύματα και είμαι σίγουρος, ότι κι εκείνη τα χάρηκε τόσο όσο εγώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου